Άυλος, πνοή απαλή, μιαν αύρα σε είχε.
Του ζωντανού τού Λόγου παλικάρι,
πλάσου κι ορθώσου κι αρματώσου, ω Στίχε!
Η ψυχή σου με του κορμιού τη χάρη
κι ας λάμψει στυλωμένη στον αιώνα·
η σάρκα η αργασμένη θα τον πάρει
της αγριλιάς τον κλώνο στον αγώνα.
Ω Στίχε, ή ριζωτός ή φτερωτός,
μιας γυμνασμένης δύναμης εικόνα.
Και μήτε με τα σκιάχτρα της νυχτός
να τριγυρνάς του φεγγαριού υπνοβάτης·
είσαι της μέρας αδερφοποιτός.
Ζήσε και με τον ήλιο ανοιχτομάτης.
Κ. Παλαμάς
