Το κάδρο

Τον πίνακα τ᾽ ωραίο κάδρο θα ᾽ρθει να κοσμήσει,
ακόμα κι αν τον έφτιαξε πινέλο φημισμένο
και, ξέρω ᾽γω, του δίνει ουσία κι ένα μαγεμένο
κάτι, που απ᾽ την αχανή τον ξεχωρίζει φύση·

κοσμήματα, έπιπλα, χρυσάφια, μέταλλα είχαν ίση
με κάδρο αξία για το κάλλος της το παινεμένο:
τη διαύγειά της φως δεν θάμπωσε ποτέ οικείο η ξένο —
γύρω της όλα ως πλαίσιο μπαίναν να της την τονίσει.

Καμιά φορά (έτσι λένε, ναί) το επίστευε κι εκείνη
ότι ήθελε τα πάντα ν᾽ αγαπήσει· και να δίνει
(πως είδαν λένε) τη φιλήδονη γυμνότητά της

στους ασπασμούς λινών η ατλάζινων κυμάτων ίσια·
και, αργή η απότομη μια κίνηση στο φίλημά της,
του πίθηκου τη χάρη απέδιδε την παιδιακίσια.

C. Baudelaire