Το άρωμα

Πες, αναγνώστη, αν έχεις πες, ποτέ σου μυρισμένο
μες στο μεθύσι σου και στην αργή σου λαιμαργία
καπνόν απ᾽ το θυμίαμα οπού σφύζει η εκκλησία
η σακουλάκι μοσχοκάρφι πολυκαιρισμένο;

Τι θέλγητρο βαθύ! Πως μας μεθύσκει την καρδία
το παρελθόν μες στο παρόν ξαναζωντανεμένο!
Το ίδιο και ο εραστής σε σώμα λάγνο λατρεμένο:
με θύμησες και με αναμνήσεις δρέπει εξαίσια ια.

Απ᾽ της ελαστικής της κόμης τις βαρειές τις ίνες
(: το ζωντανό σακούλι, θυμιατήρι της παστάδας)
εν᾽ άρωμα έβγαινε άγριας φλεγόμενης μαινάδας,

κι απ᾽ τα εσώρουχά της (η βελούδα η μουσελίνες)
τα τόσο μουλιασμένα μες στην άμιχτή της νιότη
της γούνας πτητική μια οσμή χυνόταν μες στα σκότη.

C. Baudelaire