Σαν κυματιστός κορυδαλλός
Στον χαρούμενο άνεμο πάνω στα νέα λιβάδια
Η αγκάλη μου σε ξέρει ελαφριά, έλα.
Θα ξεχάσουμε τα εδώ,
Και το κακό και τον ουρανό,
Και το γοργό το αίμα μου στον πόλεμο,
Τα βήματα που θυμούνται σκιές
Μες σε ροδίσματα καινούργιων πρωινών.
Όπου φύλλο δεν κινεί πια το φως.
Όνειρα και θυμοί που πέρασαν σ’ άλλες όχθες,
Όπου το βράδυ κατακάθισε,
Έλα, θα σε φέρω
Στους χρυσαφένιους λόφους.
Ελεύθεροι από ηλικία, η σταθερή ώρα
Μες στη χαμένη της άλω
Θα ’ναι η σινδόνη μας.
G. Ungaretti
