Να δοξάζουμε και να δοξολογούμε
το σώμα της ζωής και των νεκρών τη μνήμη
δεν έχει άλλο σκοπό η ύπαρξή μας
η σκόνη και το αλάτι, ο άχωρος χρόνος
προς θάνατον ολόκληρη η ζωή
η πέτρα και το χώμα, το νερό, ο αέρας
της ζωής τα υγρά, της ψυχής τα δάκρυα
και του νου τα πυροτεχνήματα, οι ιδέες
οι εμπνεύσεις της ποίησης,
των χεριών η τέχνη
η πρόσκαιρη ομορφιά της ματαιότητας
ο ανθός που ανθίζει, ο καρπός που μεστώνει
τα γέλια των παιδιών
που ακούγονται έως τον Άδη.
Να δοξάζουμε και να δοξολογούμε
δεν έχουμε άλλο τι να πράττουμε
η θνητότητα που ανανεώνεται
η ασύλληπτη διάρκεια των πάντων
ο ήχος της μουσικής στα πλάσματα
η σιωπηλή αρμονία των ουρανών.
W. Puchner
