Το τραπέζι του βασιλιά

Το φύλλον της Φραγκφούρτης το έγκριτον μας γράφει
πως έκαμε στη Λόντρα ο Γιώργος μας τραπέζι,
που έφριξε πριγκήπων και λόρδων το σινάφι,
και άνοιξαν το στόμα οι χάχηδες Εγγλέζοι.
Άλλη φορά δεν είδαν τραπέζι σαν και τούτο,
με τόση ποικιλία, στολίσματα και πλούτο.

Συλλογισθείτε ότι τους έφεραν φεργάδες
από μικρά καβούρια φτιασμένες κι αστακούς,
και έτρωγαν εκείνοι οι τρομεροί φαγάδες,
χωρίς ν΄ αφήσουν λίγο και για τους νηστικούς.
Ο βασιλεύς μας μόνος κατάπιε σε μια ώρα
τρεις κανονιοφόρους και δυο τορπιλοφόρα.

Αν τέτοια εζητούσε θωρακωτά το κράτος,
ο βασιλεύς μας πόσα μπορούσε να μας φέρει!
Θα ήτον από στόλους ο Πειραιεύς γεμάτος,
και ήθελε καθένας τη ναυτική να ξέρει.
Μόνο με τέτοιο στόλο θα κάναμε φιγούρα,
και θάλειπε η τόση για θάλασσα μουρμούρα.

Μα τι τραπέζι ήταν του Γιώργου μας εκείνο!
απ΄ όλους εθαυμάσθη και ετηλεγραφήθη
μες στη Γουατεμάλα και μέσα στο Πεκίνο,
και η πατρίς μας πάλι στον κόσμο ετιμήθη.
Αφού μικροί εις όλα φαινόμεθα στα άλλα,
τουλάχιστον τραπέζια ας κάνουμε μεγάλα.

Και όμως τι θαρρείτε; πως είναι δόξα λίγη
να κάνουμε τραπέζια ωσάν κι αυτό φρικτά;
και ποιος την ιστορία του κόσμου σαν ανοίγει,
ονόματα δεν βλέπει φαγάδων διαλεκτά;
Ο Λούκουλλος κι οι άλλοι – δεν ξέρω τ΄ όνομά των,
δεν είναι στη χορεία κι αυτοί των αθανάτων;

Και έπειτα με τούτα μπορούν στα έξω μέρη
φιλέλληνες να γίνουν μισέλληνες πολλοί,
κι ο βασιλεύς μας ίσως τους Άγγλους καταφέρει
ν΄ αφήσουν μια για πάντα σ΄ εμάς το Καραλή.
Η δούκισσα Νασσάου κι ο πρίγκηψ Ουαλλίας
είναι τρανά σημεία μελλούσης ευτυχίας.

Είθε τραπέζι κι άλλο ο βασιλεύς να δώσει
στους φίλους της Ελλάδος κι ειλικρινείς συμμάχους,
κι άμα εδώ ξανάλθει καλύτερο να στρώσει
και για των υπηκόων τους αδειανούς στομάχους.
Να παύσει και η νέα πολεμική μας φούρια,
και ήσυχοι να φάμε καράβια με καβούρια.-

Γ. Σουρής