Πατέρα μου, κοίταξε…

«Πατέρα μου, κοίταξε:
εκεί μες στη σούδα
χρυσή πεταλούδα
γυρίζει, πετά.

»Πατέρα μου, βόηθα με
να μην τηνε χάσω.
Θα πάω να την πιάσω.
Πώς φεύγει γοργά.»

«Παιδί μου, θυμήσου το:
του κάκου θα τρέχεις,
φτερά συ δεν έχεις
κι εκείνη πετά.

»Στον κόσμο που βρίσκεσαι
τρελές χρυσαλίδες
θα να ’ναι οι ελπίδες,
του κόσμου η ψευτιά.

»Μην τρέξεις οπίσω τους,
γιατί θα δειλιάσεις,
κι εωσού να τες πιάσεις
θα σ’ εύρει η νυχτιά.»

«Πατέρα, την έπιασα
σ’ εκειά τα λουλούδια.
Τραγούδια, τραγούδια,
είν’ όσα μου λες.»

Κι εκεί που εχαιρότουνε,
κι εκεί που την πιάνει
μεμιάς τηνε χάνει.
«Παιδί μου, μην κλαις!

Α. Βαλαωρίτης