Ους θεοί φιλέουσι

Μπρός στους ονειροπόλους θα περνούνε
της νιότης οι ίσκιοι και της ομορφιάς
κι εκείνοι πάντα θα τους χαιρετούνε
με τον καϋμό μίας άδολης καρδιάς.

Με το διαλογισμό θ᾿ ακολουθούνε
το διάβα τους στα σκότη της νυχτιάς
και θα περνούν και πάλι θα γυρνούνε
σαν είδωλα της υπνοφαντασιάς

Μα είτε ιστορίες γίνονται, είτε στίχοι,
θα ζούνε πάντα αντικειμενικά
στο πείσμα σου καταραμένη Τύχη!

Στα δράματα και στα ρομαντικά
βιβλία που μένουν άφθαρτα, τα ωραία,
ποιός νέος που πέθανε ποτέ ποιά νέα;

Μ. Μαλακάσης