Όλο σου το σώµα έχει
κούπα ή γλύκα προορισµένη σε µένα.
Όταν σηκώνω το χέρι
βρίσκω σε κάθε µέρος ένα περιστέρι
που µε περίµενε, σαν
να σε είχαν, αγάπη µου, κάνει από πηλό
για τα ίδια µου τα χέρια του πηλοπλάστη.
Τα γόνατά σου, τα στήθια σου,
η µέση σου
λείπουνε µέσα µου όπως στο κενό
µιας διψασµένης γης
από όπου απέσπασαν
µία µορφή,
και οι δυο µαζί
είµαστε πλήρεις όπως ένας µόνο ποταµός,
όπως µια µόνον άµµος
P. Neruda
