Η σιωπή συμπυκνώνεται

Η σιωπή συμπυκνώνεται
μέσα σε μία πέτρα,
κλείνουν οι κύκλοι
κι όλος ο τρομαγμένος κόσμος:
πόλεμοι, πουλιά, σπίτια,
πόλεις, τρένα, δάση,
το κύμα που επαναλαμβάνει τις ερωτήσεις της θάλασσας,
το αδιάκοπο ταξίδι της αυγής˙
όλα φτάνουν στην πέτρα, τον πυρήνα του στερεώματος,
μάρτυρα θαυμαστό.

Η πέτρα, γινομένη σκόνη στο δρόμο,
ξέρει τον Πέτρο και τους προγόνους του,
γνωρίζει τα νερά που έσπασαν στη γέννα του˙
είναι η βουβή γλώσσα της γης:
δεν λέει τίποτε γιατί είναι η κληρονόμος
της πρωτεϊκής σιωπής, της ακινησίας της θάλασσας,
του αδειανού της γης.

Η πέτρα κειτόταν πριν από τον άνεμο,
πρωτύτερα απ’ τον άνθρωπο και την αυγή˙
η εναρκτήρια κίνησή της
ήταν η πρώτη μουσική του ποταμού.

P. Neruda