Διαστάσεις

Μου φαίνεται απίστευτο. Σ’ ακώ
και ξαφνιάζουμε. Κι’ όμως υπάρχεις.
Είσαι ακόμη στη γης – ανήκεις στη δύναμη
του ήλιου καρδιά μου. Τελευταία φορά
που σ’ είδα σε σκέπαζεν ένα
κύμα φωτιάς, ενώ τρία μαχαίρια
μαυρομάνικα- τρεις αστραπές που κοκκίνιζαν
χόρευαν πάνω σου.
Κι όμως-
Ένας άνθρωπος κάθεται στην κορφή της πυράς
που καίγεται η ίδια. Τα χέρια του βγαίνουν
σαλεύοντας άνετα μες απ’ τις φλόγες της
όπως δυό κρίνα.
Υπάρχεις – και ξέρεις πως έχει το βάθος
του ανθρώπου ο κόσμος’  κι ο άνθρωπος
το βάθος του κόσμου.

Ν. Βρεττάκος