Η Κριτική μου φαίνεται θα με μαλώση πάλι
και θα φορέση τα γιαλιά με σουφρωμένα φρύδια
και τέτοια λόγια θα μου 'πη:
−Δεν έχει τάχα η λύρα σου άλλαις φωναίς να βγάλη,
αλλά μας ψέλνει πάντοτε τα ίδια και τα ίδια
για την αγάπη σου; 'ντροπή!
Και βέβαια 'ςτο διάβολο και πάλι θα με στείλη
και θα με 'πη μονότονο 'ςτο θέμα και 'ςτούς στίχους·
αλλά κ' εγώ θε να της πω:
−Μήπως αλλάζουν μυρωδιά τα ρόδα του Απρίλη,
και τ' αηδονάκια τα δειλά μήπως αλλάζουν ήχους,
μήπως αλλάζουνε σκοπό;
Αι! Κριτική παράξενη, όπως σ' αρέσει κρίνε,
μα όπου καθένας μας πονεί εκεί κι' ο νούς του είνε.
Ι. Πολέμης
