Κυριακή 30 Απριλίου 2017

Κλέφτικος χορός

Μια Κυριακή και μια γιορτή και μια καλήν ημέρα
μπήκαν οι κλέφτες στο χορό και ρήγναν το λιθάρι.
Γύρισε ο Παναγιώταρος λέει του Κολοκοτρώνη,
− Τούτη χαρά που κάνουμε σε λύπη θα μας φέρη!
Και ο Νικήτας τ' άκουσε και τον τσακάν τα γέλια,
− Ακούς τι λέει ο συμπέθερος με τον Κολοκοτρώνη;
Τούτη η χαρά που κάνουμε σε λύπη θα μας φέρη…
Όταν θ' απρίση ο κόρακας να γίνη περιστέρι,
τότε κι εμείς χαλιόμαστε όλοι οι καπεταναίοι.
Παρασκευή το λέγανε, Σαββάτο ξημερώνει,
γιόμισε ο κάμπος άλογα κι ο Πασσαβάς* τσαντίρια,
γιόμισε κι η Καστάνιτσα όλο παλιομουρτάτες.
− Προσκύνα, Παναγιώταρε, με τον Κολοκοτρώνη…
Μα ο Θοδωράκης πονηρός πολύ μαργιολεμένος
πάει στη Ζάκυθο ο καημένος…
Κι ο Θοδωράκης κάθονταν στης Ζάκυθος το κάστρο,
είχε το κιάλι στην ποδιά και το μωριά αγναντεύει,
βλέπει της Μάνης τα βουνά, βλέπει τα Πέντε Αλώνια,
και του ρθε σαν παράπονο κι αρχίνησε να κλαίη
και του αδερφού του μίλησε και του Γιαννάκη λέει,
− Γιαννάκη, πούν' τ' αδέρφια μου, ο Γιάννος κι ο Κουντάνης
κι ο Γιώργος από τον Αητό, που ειτανε παλικάρι;…
− Μήδε στη Μάνη φαίνουνται, μήδε στα Πενταλώνια,
και μήδε στ' Αρκουδόρεμα, που ειταν το πέρασμά τους…

Κ. Πασαγιάννης