Το κοπάδι

Στέκουν τα προβατάκια, — οπού το μάτι
Για δαιδάλεα τα παίρνει από μακρύα,
Και, αγκαλά και κανένα επεριπάτει,
Έλεγες ότι σφάλλει η φαντασία·
Έως οπού 'ς την κοιλάδα, άνθια γεμάτη,
Τρέχουνε, δύο με δύο, και τρία με τρία,
Και 'ς όλα της κοιλάδας τα περάσματα
Λαλούν κουδούνια, αντιλαλούν βελάσματα.

Δ. Σολωμός