Στην παραλία

Τώρα το φως απλώνεται παντού.
Οι τελευταίες ομπρέλλες μένουν κλειστές ακόμη.
Ύστερα ξεπροβάλλει κάποιος και σέρνει
την φουσκωτή του βάρκα.
Η μανάβισσα έρχεται και βυθίζει
στην άμμο τον όγκο της, ένα κουβάρι
κιρσούς. Μονόλιθος
που κατρακύλισε απ' τις κορυφές της Λουνιτζιάνας.
Σαν μου μιλάει κόβεται η ανάσα μου,
τα λόγια της είναι η Αλήθεια.
Σε λίγο όμως θα ξανάρθει ο κυκεώνας:
σάρκες, μούσια και χειρονομίες.
Οι πιθικάνθρωποι με κρεμασμένους στο λαιμό
σταυρούς και αλυσίδες. Τι θρησκεία κι αυτή.
Και τι ψευδαίσθηση να θέλει ο άλλος να επαναλάβει
το επίτευγμα του Ροβινσώνα!

E. Montale