Ασφυξία

Στένεψε ο κύκλος· φράξανε την τελευταία χαραμάδα’ όλο όλο
με μικρό γνέψιμο του κεφαλιού να πεις ένα ναί η ένα όχι, -
δεν ξέρεις ποιος ακούει, ποιος Βλέπει. Τους νεκρούς τους κουβαλήσαν
άλλους στο θέατρο η στο μαρμαράδικο, λιγοστούς άλλους στο νεκροτο-
μείο-
αν σε καλέσουν για αναγνώριση, "δεν ξέρω"  λες· - κι αλήθεια δεν ξε-
ρεις-
όλοι οι νεκροί έχουν το ίδιο πρόσωπο - δικοί μας όλοι·
τα ρούχα τους ανάκατα, σωρός, τρύπια απ’ τις σφαίρες, όμοια. Ξάφνου
εκεινες οι πλατιές χειρονομίες των σκοτωμένων στο μαρμάρινο τραπέζι,
και συ να κάνεις πως δεν ξέρεις ποιος τραβάει τους σπάγκους.

Γ. Ρίτσος