Τα Ταπεινά

Τα ταπεινά, τα σάπια.
Κ' οι απορριμένοι σβώλοι,
κ' η χτυπημένη πάπια,
κ' οι βαλτωμένοι μώλοι·

καλάμια στις πελάδες
και στους γιαλούς χαλίκια
κι ολάρμυρες χιβάδες
κι αγύρευτα αρμυρίκια·

γλυκόρριζες, λαψάνες,
τα βούρλα, τα παλιούρια·
γωβιοί· με τις δαγκάνες,
του βούλκου εσείς καβούρια.

Περιπλεμένα φύκια
σταποσυρτά πρυάρια,
συντρίμμια από σταλίκια,
φαλιδεμένα ιβάρια.

Αλάτια στα τηγάνια,
φτωχού ψαρά κλεψίμια,
χαρές και βάρδιες, μπάνια,
για του κορμιού τη γύμνια.

Για τα κλουβιά γαρδέλια,
με τον αξό πιασμένα,
ψαρόπουλα, κοπέλλια,
βασανισμένη γένα.

Σκλάβοι που ιδροκοπάτε
με τα γυροβολίδια,
και τη ζωή τραβάτε
γυμνή, τραχεία, την ίδια,--

τάσκημο, φεγγοβόλα
και το συρμένο, υψώσου.
Ηλιε του στίχου μου, όλα
ταγκάλιασε το φως σου!

Κ. Παλαμάς