Από το ποίημα Ζωή, ζωή

Διάλεξα έναν αιώνα που να μου ταιριάζει.
Τραβήξαμε νότια μέσα στη σκονισμένη στέπα
Στα σύννεφα της άμμου άχνιζε το χορτάρι
Ο τζίτζικας έξυνε με το μουστάκι του τα πέταλα του αλόγου
Προφητεύοντας κι απειλώντας με με θάνατο σαν μοναχός.
Την μοίρα μου την κάθισα στη σέλα

Σαν έφηβος θα τρέχω συνεχώς και τώρα και στο μέλλον
Όρθιος πάνω στους αναβολείς.

Διαθέτω αθανασία αρκετή
Για να κυλά το αίμα μου ανάμεσα στις εποχές.
Πρόθυμα τη ζωή μου θα ‘δινα
Για μια ζεστή και σίγουρη γωνιά,
Αν μια ιπτάμενη βελόνα δεν με γυρνούσε
Μέσα στον κόσμο σαν κλωστή.

A. Tarkovsky