Στης πίκρας τα ξερόνησα

Πού να ‘βρω τέσσερα σπαθιά
και μια λαμπάδα στη γροθιά
φωτιά να βάλω σήμερα
και να τον κάψω σίγουρα
τον κόσμο αυτό π’ αγάπησα
και μ’ άφησε και σάπισα.

Στης πίκρας τα ξερόνησα
το δάκρυ μου κοινώνησα
και στης ζωής τη φυλακή
που δεν υπάρχει Κυριακή
ποτέ μου δε λησμόνησα
τη μοναξιά τη φόνισσα.

Κι εσύ που ήρθες μια βραδιά
να μου ζεστάνεις τη καρδιά
με πέταξες αλίμονο
στο μαύρο καταχείμωνο
με πρόδωσες και μ’ έφτυσες
ήσουν χαρά και ξέφτισες.

Πού να ‘βρω τέσσερα κεριά
και στη ψυχή μου σιγουριά
φωτιά να βάλω γρήγορα
και να τον κάψω σήμερα
τον κόσμο αυτό π’ αγάπησα
και μ’ άφησε και σάπισα.

Ν. Γκάτσος