Γυμνό πρόσωπο

Να κόψεις το λεμόνι, να ρίξεις δυο στάλες στο ποτήρι·
να, τα μαχαίρια πλάι στα ψάρια πάνω στο τραπέζι-
τα ψάρια είναι κόκκινα, τα μαχαίρια είναι μαύρα·
όλοι μ' ένα μαχαίρι στα δόντια η στο μανίκι, στη μπότα στο βρακί
τους•
οι γυναίκες τρελάθηκαν, θέλουν να φάνε τους άντρες,
έχουν μεγάλα μαύρα νύχια· χτενίζουν τ' άλουστα μαλλιά τους
ψηλά, ψηλά, σαν πύργους απ' όπου γκρεμίστηκαν κάτω
ένα ένα τα πέντε παιδιά• μετά κατεβαίνουν τη σκάλα,
βγάζουν νερό απ' το πηγάδι, πλένονται, ανοίγουν τα σκέλια,
χώνουν τα κουκουνάρια μέσα τους, χώνουν τις πέτρες. Εμείς
κουνάμε το κεφάλι: «ναι» και «ναι»• κοιτάμε χάμου
ένα μερμήγκι, μιαν ακρίδα η το άγαλμα της Νίκης-
επάνω στα φτερά της σεργιανάνε οι κάμπιες των πεύκων.

Η έλλειψη κάθε αγιότητας — είπε — είναι η έσχατη, η χειρότερη
γνώση•
αυτή ακριβώς τη γνώση μένει τώρα να ονομάσουμε αγία.

Γ. Ρίτσος