Μη θες, χρυσή παρθένα,
μη θες να με γνωρίσεις,
κι εσύ θα με ποτίσεις
φαρμάκι της οχιάς.
Μη με γνωρίσεις, κόρη,
συ σ’ άλλο κόσμο ανήκεις,
θα ιδείς σημάδια φρίκης,
αυλάκια δυστυχιάς.
Της όψης μου τα σκότη
τρανά φωτίζει η ιδέα,
το φως του Προμηθέα
σεμνά στα μάτια κλειώ.
Μη θες, χρυσή παρθένα,
μη θες να με γνωρίσεις,
σ’ εμένα θ’ αντικρύσεις
το πλιό φριχτό θεριό.
Σ. Μαρτζώκης
