Όλα τ' αγνά, τ' αχνά, τ' απλά,
τα παραπονεμένα,
και τ' απαλά, και τα καλά,
με μάραναν εμένα·
όσα λυγάς, κι όσα σκορπάς,
στο πέρασμά σου, Χρόνε,
τ' αναπολώ και τ' αγαπώ
και την καρδιά μου τρώνε...
Τ' ανθάκια, τα λιγόχαρα
κι ωστόσο μυροβόλα,
κι όλα όσα σβήνουν μες στο φως,
κι όλα όσα φθίνουν, όλα·
Ν. Λαπαθιώτης
