Ο Σολωμός συναντάει τον Πετράρχη!

Αν, φίλε μου, ούτε ο Έρως ούτε ο Χάρος εργασία
ανοίξουνε να μου ξηλώσουν ό,τι τώρα υφαίνω
– κι ελεύθερα δουλεύω (και τους τό ’χω ειπωμένο)
με τον παγανισμό και τη χριστιανική θρησκεία –
μικτό είδος ίσως βγει, αλλά νόμιμο... διπλή ευτυχία,
απ’ την ανάμιξη του παλαιού με το μοντέρνο·
και θά ’ν’ καλό (τολμώ να πω με κάποιον φόβο) ξένο
στην ποίηση ίσαμε τώρα, και στη Ρώμη θά ’ρθει μία
τρανή χαρά σε σένα. Μα, να, πώς στην πλέξη τόσου
καλού έργου κάποια νήματα μού λείπουν, και μου μένει
στου Αυγουστίνου νά ’βρω τις γραφές περίσσια κάλλη.
Γι’ αυτό, ας μη μένουνε τα χέρια σου γροθιά κλεισμένη!
Παρακαλώ, άνοιξέ τα, κατά το συνήθειό σου,
και η πένα μου θα δείς τί στίχους θαυμαστούς θα βγάλει!

F. Petrarca