Και τώρα διαλυθείτε. Μα ησύχως!
Σας το 'πα: Ησύχως. Δηλαδή ευγενικά,
πώς το λένε; Με τεμενάδες
και με εδαφιαία σκυψίματα:
«Πολυχρονεμένε μου Εφέντη,
σκόνη να γίνω να με πατήσεις!».
Τι τα σπουδάσαμε όλα αυτά
στο φροντιστήριο του Καραγκιόζη;
Επαναλαμβάνομεν λοιπόν: Ησύχως.
Σα λαδιά, που απλώνεται ησύχως.
Όπως στο βωβό κινηματογράφο
όπου μιλούν, φιλούν, θορυβούν
ησύχως.
Λοιπόν... Ξελαρυγγιστείτε... ησύχως!
Μ. Λουντέμης
