Καρδάκι

Τ’ άγνωρα ρεποθέμελα του αρχαίου
Ναού στο έρμο ακροθαλάσσιο πλάι
Χορταριασμένα κοίτονται. Γελάει
Γύρου ομορφάδα κόσμου πάντα νέου.
Και λέω που ακόμα απ’ την κορφή του ωραίου
Βουνού στ’ άσπρα ντυμένη ροβολάει
Η αρχαία ζωή κι’ αυτού φεγγοβολάει
Λαμπρός ναός τεχνίτη Κερκυραίου.
Χρυσόνειρο, σε βλέπω γιατί μ’ έχει
Μαγέψη το νερό στην κρύα βρύση,
Που μέσαθε από τ’ άγιο χώμα τρέχει.
Έτσι κάποιος θεός θα το ’χη ορίση·
Κι’ όποιος ξένος εκεί το χείλι βρέχει
στα γονικά του πλιά δε θα γυρίση.

Λ. Μαβίλης