στην πολυθρόνα τη στενή δεμένο
με ασκητικό στα χέρια κομπολόι
κορμιού ή ψυχής κάποιο κακό κρυμμένο.
—Μάνα, είμ’ εκειός που βλέπει όσα δε βλέπεις·
στο πόδι σου το παραστρατισμένο
εγώ οδηγός· ακούμπησε· μου πρέπεις.
Στη στράτα την καλόστρωτη ο γκρεμός,
στα μάτια σου το θάμπωμα μιας σκέπης,
αερικού ξεγέλασμα το φως
που το θαρρείς χαμόγελο της μέρας,
προδότης ο προστάτης σου· κι αυτός
ο δοξολογητής σου λάγνο τέρας!
Κ. Παλαμάς
