Το σπιτάκι που σου έχτισα,
μάγος, για να κατοικείς,
κι αυτό ακόμα —πώς το γνοιάζομαι!—
τάφος είναι σου βαρύς.
Όμως, ω ψυχούλα υπέρλευκη,
μη μου παραπονεθείς·
στα ψηλά των παραδείσων
όλο ψάχνω· και θα ιδείς.
Ψάχνω, και το περιμένω·
Θα βρω μες στα τρίστρατα των ήλιων
σπίτι υπέρλευκο που αϊτοί
δεν τ’ αγνάντεψαν, και μόνο
τα μεγάλα Οράματα το γγίζουν·
και θα σε θρονιάσω εκεί.
Κ. Παλαμάς
