Ο καθένας το μερτικό του

Έδιωξε τη σελήνη, άφησε τη νύχτα. 

Ένα ένα τ' αστέρια έπεσαν μες σ' ένα δίχτυ 

από τρεχούμενο νερό.
Πίσω από τις αγριόλευκες ένας παράξενος ψαράς 

παραμονεύει ανυπόμονα μ' ένα μάτι ανοιγμένο, 

το μόνο, κρυμμένο κάτω απ' το φαρδύ καπέλλο του 

κι η πετονιά ολοένα ανατριχιάζει.
Τίποτα δεν πιάνεται, όμως γεμίζει το δισσάκι του 

με κομμάτια χρυσάφι που η λάμψη τους έσβησε 

μες στο κλειστό πανέρι.
Μα κάποιος άλλος πρόσμενε μακρύτερα απ' την όχθη. 

Πιο ταπεινός ετούτος ψάρευε μες σ' ένα τέλμα λασπερό 

που άφησε η βροχή. 

Το νερό αυτό, καθώς είχ' έρθει από τον ουρανό, 

ήταν γεμάτο αστέρια.

P. Reverdy