Ο χαμένος χρόνος

Μπρος στης φάμπρικας την πύλη
ο εργάτης σταματάει ξαφνικά
τον τράβηξε η καλοκαιρία από το ρούχο
και όπως γυρνάει
και κοιτά τον ήλιο
έτσι ολοκόκκινον και έτσι ολοστρόγγυλον
να χαμογελάει στον μολυβή ουρανό του
του κλείνει φιλικά
το μάτι

Δε μου λές ρε συ σύντροφε Ήλιε
δεν το βρίσκεις και λόγου σου μεγάλη μαλακία
να χαρίζουμε στ’ αφεντικά
μια τέτοια μέρα;

J. Prevert