Σού φέρνω απ' τη γαλάζια μου πατρίδα
κι απ' τα φωτοσπαρμένα της τα μέρη,
μιάς μάγισσας δουλειά, μιάν αλυσίδα
που ανθρώπου δε μπορεί να πλάση χέρι.
Είδα τον ήλιο κ' είδα κάθε αστέρι,
μα νάχουνε τη λάμψη της δεν είδα,
μονάχα εσέ σού πρέπει, αγνό της ταίρι
αγάπη μου είσ' εσύ, καμαροφρύδα!
Ρουμπίνια εδώ κ' εκεί μαργαριτάρια
την πλέκουν· από δάκρυα έχουν γίνει,
όλο από δάκρυα τα μαργαριτάρια,
κ' είν' από αίμα κάθε της ρουμπίνι·
και το διαμάντι που σφιχτά τη δένει
ο έρωτας είναι, πολυαγαπημένη.
Κ. Παλαμάς
