Οι στίχοι 'ς την πατρίδα μου είνε καθάριο μέλι,
Απ' της καρδιάς βυζαίνονται το άνθος μυστικά,
Μέσα 'ς το νού φυλάγονται, 'σα' μέσα σε κυψέλη,
Κ' είνε στολίδια της χαράς, της λύπης γιατρικά.
Οι στίχοι 'ς την πατρίδα μου είναι καθάριο μέλι.
Απ' της καρδιάς βυζαίνονται το άνθος μυστικά,
Μέσα 'ς το νού φυλάγονται, 'σα' μέσα σε κυψέλη,
Κ' είνε στολίδια της χαράς, της λύπης γιατρικά.
Οι στίχοι 'ς την πατρίδα μου είναι καθάριο μέλι.
Όταν γλεντούμ' ακούραστα του γάμου ταίς ημέραις
Κ' η νύφη σέρνη το χορό 'μπροστά καμαρωτή,
Με στίχους την παινεύουνε παρθέναις συμπεθέραις
Και ζωντανεύ' η όρεξι και ο χορός κρατεί
Όσω γλεντούμ' ακούραστα του γάμου ταίς ημέραις.
Κ' η νύφη σέρνη το χορό 'μπροστά καμαρωτή,
Με στίχους την παινεύουνε παρθέναις συμπεθέραις
Και ζωντανεύ' η όρεξι και ο χορός κρατεί
Όσω γλεντούμ' ακούραστα του γάμου ταίς ημέραις.
Οι στίχοι, όταν η πληγαίς του χάρου μας λαβώνουν,
Σε μυρολόγι' ακούονται κατάμαυρα, βαρειά,
Μαζή ξεσχίζουν την καρδιά και τήνε βαλσαμώνουν
Και φέρνουν με τα δάκρυα και την παρηγοριά
Οι στίχοι, όταν η πληγαίς του χάρου μας λαβώνουν.
Σε μυρολόγι' ακούονται κατάμαυρα, βαρειά,
Μαζή ξεσχίζουν την καρδιά και τήνε βαλσαμώνουν
Και φέρνουν με τα δάκρυα και την παρηγοριά
Οι στίχοι, όταν η πληγαίς του χάρου μας λαβώνουν.
Καθ' αι Βασίλη και Χριστού, κάθε Λαμπρή και Φώτα,
Ημέραις για τα σπήτια μας ευχών και παιγνιδιών,
Χελιδονάκια της χαράς μας φτάνουν πρώτα πρώτα
Και κελαιδούν οι στίχοι μας 'ς τα χείλη των παιδιών
Καθ' αι Βασίλη και Χριστού, κάθε Λαμπρή και Φώτα.
Ημέραις για τα σπήτια μας ευχών και παιγνιδιών,
Χελιδονάκια της χαράς μας φτάνουν πρώτα πρώτα
Και κελαιδούν οι στίχοι μας 'ς τα χείλη των παιδιών
Καθ' αι Βασίλη και Χριστού, κάθε Λαμπρή και Φώτα.
Του ριζικάρη τ' αι Γιαννιού γιορτή 'σαν ξημερώση
Κάθουντ' η νιαίς ολόγυρα 'ςταμίλητο νερό
Και καθεμιάς τη μοίρα της θαρθή να φανερώση
Στιχάκι πότε ολόγλυκο και πότε αγκαθερό,
Του ριζικάρη τ' αι Γιαννιού γιορτή 'σαν ξημερώση.
Κάθουντ' η νιαίς ολόγυρα 'ςταμίλητο νερό
Και καθεμιάς τη μοίρα της θαρθή να φανερώση
Στιχάκι πότε ολόγλυκο και πότε αγκαθερό,
Του ριζικάρη τ' αι Γιαννιού γιορτή 'σαν ξημερώση.
Όταν η κορ' είνε σκυφτή 'ς τον αργαλειό 'μπροστά,
Και η σαΐτα έξαφνα 'ς τα χέρια της βαραίνει,
Οι στίχοι από τα χείλη της πετούν τραγουδιστά
Και λησμονιέτ' ο πόνος της κ' η κόρη ξαποσταίνει
Όταν δουλεύη ολόσκυφτη 'ς τον αργαλειό 'μπροστά.
Και η σαΐτα έξαφνα 'ς τα χέρια της βαραίνει,
Οι στίχοι από τα χείλη της πετούν τραγουδιστά
Και λησμονιέτ' ο πόνος της κ' η κόρη ξαποσταίνει
Όταν δουλεύη ολόσκυφτη 'ς τον αργαλειό 'μπροστά.
− Σας αγαπώ κ' έχω από σας μια δόξα να ζητήσω,
Ω στίχοι, που αηδονόλαλοι φωλιάζετ' εδώ πέρα·
Ελάτε να με μάθετε να σας βαστώ το ίσο
Επάνω 'ς τα δροσόχορτα με μια καλή φλογέρα!
Σας αγαπώ κ' έχω από σας μια δόξα να ζητήσω!
Ω στίχοι, που αηδονόλαλοι φωλιάζετ' εδώ πέρα·
Ελάτε να με μάθετε να σας βαστώ το ίσο
Επάνω 'ς τα δροσόχορτα με μια καλή φλογέρα!
Σας αγαπώ κ' έχω από σας μια δόξα να ζητήσω!
Κ. Παλαμάς
