Λοιπόν τι μένει πλέον; φθίνει και το πλατάνι…
κανένα δεν ευρέθη των θλίψεων βοτάνι.
κανένα δεν ευρέθη των θλίψεων βοτάνι.
Ωκεανός ογκούται,
βλέπω πυρός αιθάλην…
Άνθρωποι δεν ακούτε;
θ' αυτοκτονήσω πάλιν.
βλέπω πυρός αιθάλην…
Άνθρωποι δεν ακούτε;
θ' αυτοκτονήσω πάλιν.
Πλην μου φωνάζει πλήθος ανθρώπων αφελές:
σκοτώσου τέλος πάντων χωρίς να μας το λες.
σκοτώσου τέλος πάντων χωρίς να μας το λες.
Τοιούτους αχαρίστους ποιος δεν θα βλασφημήση;
τον Τίμωνα δοξάζω, που πάντα τους εμίσει.
τον Τίμωνα δοξάζω, που πάντα τους εμίσει.
Ω κοσμ' ελεεινέ,
λεπτά θα διανείμω…
τα λόγια μου φωναί
βοώντος εν ερήμω.
λεπτά θα διανείμω…
τα λόγια μου φωναί
βοώντος εν ερήμω.
Δεν έρχεται κανένας… κανένας δεν εφάνη…
δράξε λοιπόν το ξίφος και σφάξου, δυστυχή…
κι' αφού κι' ο Περικλέτος το χέρι δεν μου πιάνει
γι' αυτό θ' αυτοκτονήσω… σε τόμον προσεχή…
δράξε λοιπόν το ξίφος και σφάξου, δυστυχή…
κι' αφού κι' ο Περικλέτος το χέρι δεν μου πιάνει
γι' αυτό θ' αυτοκτονήσω… σε τόμον προσεχή…
Γ. Σουρής