Λοιπόν τι μένει πλέον; φθίνει και το πλατάνι…

Λοιπόν τι μένει πλέον; φθίνει και το πλατάνι…
κανένα δεν ευρέθη των θλίψεων βοτάνι.

Ωκεανός ογκούται,
βλέπω πυρός αιθάλην…
Άνθρωποι δεν ακούτε;
θ' αυτοκτονήσω πάλιν.

Πλην μου φωνάζει πλήθος ανθρώπων αφελές:
σκοτώσου τέλος πάντων χωρίς να μας το λες.

Τοιούτους αχαρίστους ποιος δεν θα βλασφημήση;
τον Τίμωνα δοξάζω, που πάντα τους εμίσει.

Ω κοσμ' ελεεινέ,
λεπτά θα διανείμω…
τα λόγια μου φωναί
βοώντος εν ερήμω.

Δεν έρχεται κανένας… κανένας δεν εφάνη…
δράξε λοιπόν το ξίφος και σφάξου, δυστυχή…
κι' αφού κι' ο Περικλέτος το χέρι δεν μου πιάνει
γι' αυτό θ' αυτοκτονήσω… σε τόμον προσεχή…

Γ. Σουρής