Απ᾽ τις γενιές των ρόδων, απ᾽ όσα ροδοβόλα
φυτά, που εχάθηκαν στων χρόνων τ᾽ άγρια βάθη
επιθυμώ ένα τους της λήθης να διαλάθει:
εν᾽ άσπιλο, άμωμο, άχραντο στα πράγματα όλα
που υπήρξαν μέσα. Η μοίρα μου επιτρέπει, εν όψει
του δώρου τούτου, ένα όνομα να του ᾽βρω ωραίο
να το ᾽χει το άλαλο άνθος, που ᾽ν᾽ το τελευταίο
λουλούδι που πλησίασε ο Μίλτων με την όψη,
μα δίχως να το βλέπει. Ω εσύ άλικο η λευκό μου
η κίτρινο άνθος μες σε ρημαγμένο κήπο,
το μαγικό σου παρελθόν εγώ θε να είπω,
στο ποίημα για να λάμπει πάντα το δικό μου.
Με ιβόριο η αίμα η και χρυσό είθε εδώ να το ᾽δω:
στα σκοτεινά του χέρια το αόρατό μου ρόδο.
J. Borges
φυτά, που εχάθηκαν στων χρόνων τ᾽ άγρια βάθη
επιθυμώ ένα τους της λήθης να διαλάθει:
εν᾽ άσπιλο, άμωμο, άχραντο στα πράγματα όλα
που υπήρξαν μέσα. Η μοίρα μου επιτρέπει, εν όψει
του δώρου τούτου, ένα όνομα να του ᾽βρω ωραίο
να το ᾽χει το άλαλο άνθος, που ᾽ν᾽ το τελευταίο
λουλούδι που πλησίασε ο Μίλτων με την όψη,
μα δίχως να το βλέπει. Ω εσύ άλικο η λευκό μου
η κίτρινο άνθος μες σε ρημαγμένο κήπο,
το μαγικό σου παρελθόν εγώ θε να είπω,
στο ποίημα για να λάμπει πάντα το δικό μου.
Με ιβόριο η αίμα η και χρυσό είθε εδώ να το ᾽δω:
στα σκοτεινά του χέρια το αόρατό μου ρόδο.
J. Borges
