Της ακριβής ρέμβης

Από μία θύμηση περάστηκε ο ύπνος
Από την άνοιξη βγήκαμε στο καλοκαίρι,
Ήρωες της ακριβής ρέμβης,
Και δεν απόρησε ο νούς μας
Δε σπάσαμε κέφι και καρδιές
Όπως μυθέσκετο η ψυχή μας·
Τεντωμένοι καθ᾿ όλη μας την ύπαρξη
Ακούσαμε να πέφτει η ανατριχίλα
Του χρόνου,
Δεν είδαμε παρά την Πλάση μοναχή
Να βόσκει την όμορφη γοητεία της
Στην άπλα που της δώρησε ο Θεός
Ξεφάντωμα εξαίσιο

Γ. Σαραντάρης