Ο στρατηγός και τα ζαχαρωτά

Του Τάκη κάναμε για δώρο
ένα σπαθί κι ένα τουφέκι
και σα στρατάρχης τώρα στέκει
κι όλο τον κόσμο απειλεί.

Φορεί στον ώμο το τουφέκι
και το σπαθί στη μέση ζώνει,
τα γειτονόπουλα μαζώνει
και τα γυμνάζει στην αυλή.

Με το σπαθί γυμνό στο χέρι
προστάγματα άγρια τους δίνει...
Μα άξαφνα κάποιον διακρίνει
σοκολατάκια να κρατά.

-Ε, ψιτ! στρατιώτη, του φωνάζει,
πλησίασέ μας ένα βήμα
(μπρός μου να κάνεις και το σχήμα)
και δωσ᾿ μου τα μισά από αυτά!

-Θα σ᾿ τα ῾δινα, μα, στρατηγέ μου,
φοράς σπαθί...για συλλογίσου!
ταιριάζει στην υπόληψή σου
να τρως κι εσύ ζαχαρωτά;

Μ. Στασινόπουλος