Μόνο να στέκω απέναντί σου, —εάν μπορώ να στέκω ορθός— να θάβεται στην αρετή σου νεκρός της σάρκας μου ο βυθός
κι όντας για με συ αιώνιος γρίφος, σαν σβήνει ο ήλιος μακριά, μες στο νιοξύπνητό σου στήθος να πέφτει μόνο μου η σκιά!
Κ. Βάρναλης
