Ο σοφός Επιμενίδης
σε βαθιά σπηλιά της Ίδης
ύπνωσε για κάποια αιτία
μια πεντηκονταετία.
Μα σαν ξύπνησε στο τέλος
κι έψαχνε το κάθε μέλος,
έκλαιε βράδυ και πρωί:
«δε σε θέλω πια ζωή»!
Κάθισε και στίχο στίχο
πάνου στο βρεμένον τοίχο,
γράφει μ’ ένα πελεκούδι
το στερνό του το τραγούδι:
«Αν είσαι νιος ακράταγος, αλλά δεν τρως,
σε λίγο η πείνα θα σου φάει τον έρωτά σου!
Κι αν είσαι πλούσιος και χορτάτος, ο καιρός
θα σου τσακίσει κάποια μέρα τα ήπατά σου.
Κι αν είσαι γέρος να ξεχνάς και τ’ όνομά σου,
πάρε σκοινί, τράβα στο δέντρο και κρεμάσου».
Κ. Βάρναλης
