Υπήρξε άραγε εποχή που ξέχναγαν οι χορευτές
τις πίκρες τους σαλτάροντας στις παιδικές µας συντροφιές;
Υπήρξε: όταν έκλαιγαν πάνω από τα βιβλία.
Όµως ο χρόνος έσπειρε στο δρόµο τους σαράκι.
Κάτω απ’ το θόλο τ’ ουρανού, υπάρχουν τώρα επισφαλείς.
Ό,τι δεν µάθαµε ποτέ, το πιο ασφαλές στον κόσµο αυτό.
Κάτω απ’ τ’ αστέρια τ’ ουρανού, όσοι δεν έχουν χέρια,
έχουνε χέρια καθαρά και πνεύµα ερηµικό,
γαλήνιο κι ανέπαφο. Απ’ όλους βλέπει καλύτερα ο τυφλός.
D. Thomas
