Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2021

Οι Έλληνες λόγιοι

Δροσίνης γλαφυρότατος, με πνεύμα δροσερό,
αλλά προφέρει πάντοτε πολύ ψευδά το ρω.
Πολέμης λιγυρότατος και πολυχαϊδεμένος,
αλλά πολύ πειράζεται για κρίσεις ο καημένος.
Ο Προβελέγγιος λαμπρός στα δράματα κι εις όλα,
μα δύο γλώσσες παίζουνε στο νου του καραμπόλα.
Ο Παλαμάς βαθύτατος, με ποίηση ζοφώδη,
αλλά φρενιάζει σαν του πεις κακό για τη δημώδη.
Αν ρωτάς και για το Μάνο,
ρώτησε τον Κακλαμάνο.
Παράσχος μέγας ποιητής, συνάδελφος εν Μούση,
που τα μαλλιά του έκοψε, αλλ’ όχι και το μούσι.
Λασκαράτος
γέρος γάτος!
Ο Μαρκοράς Γεράσιμος
κι επίσημος και άσημος.
Βλέπω πυρ εις τον Στρατήγην, του Αβέρωφ τον κολλήγα,
που στην Αίγυπτον επήγε σαβουρώσας ουκ ολίγα.
Ο Βλάχος πρώτος κριτικός, τον έχω και κουμπάρο,
αλλά ποτέ μου δεν μπορώ στο σκάκι να τον πάρω.
Ο Ροΐδης ή Τσουρίδης φιλολόγος ξεβαμμένος,
αγελαίος κατά Κόντον και πολύ γεγανωμένος.
Ο Άννινος θαυμάσιος, με καλαμπούρια πρώτης,
ωσάν και μένα πλούσιος, μα του Σταυρού ιππότης.
Δαμβέργης φίνος συγγραφεύς, κι αυτός γεμάτος φώτα
και Κρητικός τρικούβερτος με ήτα και με γιώτα.
Ξενόπουλος πολύ κομψός, μα χωρατά δεν δέχεται,
εις δε το μάους πάντοτε απ’ όλους κατατρέχεται.
Βικέλας, Λάρας δηλαδή, με μάθηση και κρίση
κι απ’ το Παρίσι έρχεται και πάει στο Παρίσι.
Πολύ τιμάται παρ’ εμού και ο Παπαδιαμάντης,
που είναι πάντ’ a quatres epingles και φαίνεται γαλάντης.
Ο Παγανέλης λείψανο της σμίλης του Φειδίου,
ευρίσκεται στα σύννεφα και στην οδό Σταδίου.
Ο Πολυλάς
σοφός μπελάς.
Μητσάκης λογογράφος και συγγραφεύς κλεινός,
αλλά Λυγκεύς προπάντων και σκοπευτής δεινός.
Εγώ μεγάλως εκτιμώ κι αυτόν τον Καρκαβίτσα,
που `ναι γιατρός στ’ ατμόπλοια με λιάρα και με γκλίτσα.
Τι σου λέει ο Ψυχάρης
κάβο δεν μπορείς να πάρεις.
Κουρτίδης εμβριθέστατος, με γράμματα περίσσια,
μα κάμνει τον ρομαντικό και μένει στα Πατήσια.
Ο Καλοσγούρος κριτικός, αλλ’ όμως δεν τον ξέρω,
γι’ αυτά που δεν εδιάβασα εκ μέσης τον συγχαίρω.
Γαβριηλίδης ο πολύς, με κύρος κι αυθεντίαν,
που βγάζει πότε Χαλιμάν και πότε Λαυρεντίαν.
 Όποιος χάσει δεν τον χάνει
τον Καμπούρογλου το Γιάννη,
τ’ άντερά του στο τηγάνι
να τα τρων οι Ατσιγγάνοι!
Ο Βελλιανίτης συγγραφεύς με χάριν και με δρόσον,
του τσάρου δ’ ευνοούμενος και γνώστης και των Ρώσων.
Ο Κακλαμάνος κομ-ιλ-φο και πέννα σα βελόνι,
χαβάς, βιτσιέ, σεβντάς, ζουρ-φιξ, Κοζάκης και σαλόνι.
Κορομηλάς δραματουργός με πνεύμα και με γράμματα,
αλλ’ έχει για τις γούνες μας πολλά καινούργια δράματα.
Τόσον καιρό κορόιδευα με την εφημερίδα μου
και με τις κοροϊδίες μου γινήκαν όλα ρόιδο,
μα μου τα πλήρωσαν διπλά στη δεκαετηρίδα μου
κι όλοι εμμέτρως και πεζώς με πήραν στο κορόιδο!...

Γ. Σουρής