Ο Αμνός του Θεού

Τ’ αρνί αναζητά τα πικρά ρείκια,
προτιμά το άλας κι όχι τη ζάχαρη,

το βήμα του έγινε το θόρυβος μιας θύελλας στην σκόνη.
Όταν το βάλει σκοπό τίποτα δεν το σταματά,
Αίφνης, εμβολίζει με μεγάλα χτυπήματα του κεφαλιού του,
έπειτα βελάζει προς τη μάνα του που σπεύδει ανήσυχη….

Aμνέ του Θεού, που σώζεις τους ανθρώπους,
Aμνέ του Θεού , που μας καταμετράς και μας ονοματίζεις,
Aμνέ του Θεού, δες, κι ελέησον ημάς..

Δώσε μας την ειρήνη κι όχι τον πόλεμο,
Ω οργισμένο αρνίο στο δίκαιό σου θυμό.
Ω εσύ, Μοναδικό Αρνίο, Θεέ ο μοναχογιός του Θεού Πατρός.

P. Verlaine