Σκηνοθετημένο θαύμα

N' αποσπαστείς, — λέει — ν' αποσπαστείς• αλλιώς μην περιμένεις
να δεις, ν' ακούσεις, να μιλήσεις σωστά. Παίρνει το μαύρο καπέλο,
ρίχνει μέσα τα τέσσερα ψαλίδια, τα τρία κλειδιά, τα δυο ζάρια,
κουνάει το καπέλο, τ' αφήνει στο τραπέζι, απομακρύνεται•
απ' το καπέλο βγαίνουν οι δυο κόκκινες κούκλες με τα δυο σκυλιά τους,
ο κόκκινος κλειδούχος με δυο πράσινα φανάρια, κι ο ίδιος εκείνος
κόκκινος όλος, ολόγυμνος, με σταυρωμένα χέρια,
με τα ζάρια σφιγμένα στα δόντια του. Το κόκκινο,
κόκκινο πάλι, πιο κόκκινο, αμετάπειστο, διάστικτο με μαύρες κηλίδες.

Γ. Ρίτσος