Χωρίς έκπληξη

Χωρίς έκπληξη χωρίς αμάχη
για τα κινούμενα πλήθη σαν κοπάδια
των κυριακάτικων μετακινήσεων
μες στη στοά, στον κεντρικό δρόμο,
πάνω στα πεζοδρόμια κατακλυσμένα κιόλας
από τα τραπεζάκια των καφέ
χωρίς καμιά ψυχική διαταραχή
αντιθέτως κλινικά
ατάραχος
σας χαιρετώ πλήθη όπου
θα ’θελα καμουφλαρισμένος να κρυφτώ
με τα μάτια κλειστά
και να με παρασύρει αυτό το κύμα
τόσο βέβαιο και αργό
μέσα στην καταστροφική του αβεβαιότητα.
Μα ξάφνου εμφανίζεται τώρα
η περίσκεψη,
η θλιβερή ακηδία συμπαραστάτης
του απόκρυφου δαίμονα της αυτοσυντήρησης.
Κι έτσι χαιρετά κανείς
με τον δέοντα σεβασμό
τον πανανθρώπινο βραδυσεισμό,
που αδυνατούν να σταματήσουν οι λέξεις
και χαιρετάς δίχως ν’ ανοίξεις το στόμα,
όχι με νεύματα,
όχι με πρόθεση να χαθείς μες στο πλήθος,
μα ωστόσο χαιρετάς, κι είναι υπεραρκετό, επιθυμώντας
οι τόσες προσορμίσεις να βρουν τον όρμο τους
έστω και αν στους χάρτες μας δεν σημειώνεται πουθενά.

E. Montale