Ένας γελοίος

Ήταν κατά την έκρηξη του νέου έτους: χάος λάσπης και χιονιού, 

τροχήλατου από μυριάδες άμαξες, 

στίλβοντας από πολύχρωμα παιχνίδια και ζαχαρωτά, 

ξεχειλίζοντας απληστία κι απελπισία, 

το επίσημο παραλήρημα μιας μητρόπολης 

σχεδιασμένο για να βασανίζει πρόστυχα 

τον εγκέφαλο του μοναχικού όσο το δυνατόν περισσότερο.

Εν τω μέσω όλης αυτής της χάβρας και της οχλαγωγίας 

ένας γάιδαρος βιαστικός, 

στενάζοντας κάτω από το καμουτσίκι ενός αγροίκου.

Καθώς ο γάιδαρος ετοιμαζόταν να στρίψει στη γωνιά ενός δρόμου, 

ένας γαντοφορεμένος κύριος, λουστραρισμένος, 

απάνθρωπα γραβατωμένος και φυλακισμένος 

μέσα στα ολοκαίνουργιά του ρούχα, 

ξεπετάχτηκε από το πουθενά, 

υποκλίθηκε τελετουργικά μπροστά στο ταλαίπωρο ζωντανό και, 

βγάζοντας το καπέλο του, 

λέει: «Σας εύχομαι ένα ευτυχισμένο νέο έτος!», 

εν συνεχεία στράφηκε χαμογελαστός προς το μέρος 

κι εγώ δεν ξέρω ποιων συντρόφων μ’ έναν αέρα αυταρέσκειας, 

σαν να τους παρακαλούσε να προσθέσουν κι αυτοί την έγκρισή τους 

στη δική του ικανοποίηση.

Ο γάιδαρος βέβαια δεν αντιλήφθηκε που βρισκόταν το αστείο 

και συνέχισε να τρέχει με ζήλο κατά κει που το καθήκον τον καλούσε.

Όσο για μένα, με κατέλαβε ξάφνου ένα κύμα απροσμέτρητης οργής 

ενάντια σ’ αυτόν τον μνημειώδη ηλίθιο, 

που μου φάνηκε πως συνόψιζε εντός του το πνεύμα όλης της Γαλλίας.

 
C. Baudelaire