Εάν προβάλεις στην φωτιά (κρέμονται
στο τσουλούφι των μαλλιών
και σε στολίζουν μ' άστρα
τα φυλαχτά)
σε διεκδικούν δυο λάμψεις
στο ρέμα που περνάει
απ' την αψίδα των βάτων.
Το φόρεμα κουρελιασμένο, οι θάμνοι
ποδοπατημένοι σπινθηρίζουνε πάλι
και το ιχθυοτροφείο των ανθρώπων - γυρίνων,
ξέχειλο, ανοίγει στ' αυλάκια της νύχτας.
Ω μην ταράζεις την μιαρή
όχθη, κι άσε τριγύρω τους φλεγόμενους
σωρούς και τον αψύ καπνό
πάνω στους επιζώντες!
Εάν σκορπίσεις την φωτιά (σταχτο -
κίτρινα τα μαλλιά
πάνω στην ρυτίδα που απαλή
εγκατέλειψε τον ουρανό)
πως θε να μπορέσει το χέρι των μεταξωτών,
των πετραδιών, να ξαναβρεί μες στους νεκρούς
τον εμπιστό του;
E. Montale
