Σάββατο 4 Μαρτίου 2017

Το χέρι

Λάμπεις καθάριο μέτωπο, και διώχνεις τ' άγρια σκότη,
Μάγουλα δροσοστάλαχτα μοσχοβολάτε νιότη,
Στόμα, που στάζεις κάποτε 'ς το μέλι το φαρμάκι,
Λαχταριστέ χιονόλαιμε, κυματιστό κορμάκι,
Κ' εσείς, μαλλιά, που πιάνετε με τα σγουρά πλεμμάτια,
Κ' εσείς που σαιεύετε τα εγκάρδια βάθη, μάτια!

Ωραία είστε, ολόλαμπρα, μα το δικό μου αστέρι,
Θείες ωμορφιές δεν είστε σείς, δεν είστε· είν' ένα χέρι!
Χέρι που πότε η Προκοπή και ποτ' η Ελεημοσύνη
Τώχουν η μια για να βοηθάη κ' η άλλη για να δίνη·
Χέρι σα μάγισσας ραβδί, κάθε που 'γγίξη, ανθίζει,
Και για να κάνη το καλό, ακόμα κι ασχημίζει!

Ω χέρι, του φτωχού χαρά και του σπιτιού καμάρι,
Ατίμητο, παρθενικό, κρυφό μαργαριτάρι,
Μη φύγης από πάνω μου, μη λείψης από 'μπρός μου,
Κι οδήγα τον ανήξερο 'ς την ερημιά του κόσμου.
Άστρο 'ς τους Μάγους έδειξε το δρόμο του Μεσσία·
Ω χέρι, δείξέ μου κ' εσύ που κρύβετ' η Ευτυχία!

Κ. Παλαμάς