Το Χρέος

Θεός και πλάστης έγινα
και την Αγάπην έπλασα, και στον παράδεισο της
ηταν η Αγάπη μοναχή, κι ένα θλιμμένο σύγνεφο
αλαθροθάμπωνε το θείο το πρόσωπο της.

Κι εγώ την αποκοίμισα, κι απ’ το πλευρό της πήρα
και σύντροφο της έκαμα – Ποιος είσαι εσύ ο Ωραίος;
Ασάλευτε και αγέλαστε, ποιος είσαι; η πέτρα; η Μοίρα;
Ποιος είσαι; - Είμαι το χρέος

Κ. Παλαμάς