Να γλιστρώ μες στον ίσκιο σου για το χατήρι της νύχτας.
Ν’ ακολουθώ τα βήματά σου, τον ίσκιο σου ν’ ακολουθώ
στο παράθυρο.
Ο ίσκιος τούτος στο παράθυρο είσ’ εσύ, δεν είν’ άλλη, ε σ ύ είσαι.
Μην ανοίγεις τούτο το παράθυρο – πίσω απ’ τις κουρτίνες του
σαλεύεις, κινείσαι.
Κλείσε τα μάτια.
Να σ’ τα σφαλίσω θά ’θελα με τα χείλη μου.
Μα ανοίγει το παράθυρο και ο άνεμος, ο άνεμος που
τρεμοπαίζει παράξενα τη φλόγα και τη σημαία, μου
ντύνει τη φυγή με το παλτό σου
Ανοίγει το παράθυρο: δεν είσαι εσύ.
Αυτό εγώ το εγνώριζα καλά εκ των προτέρων.
R. Desnos
Ν’ ακολουθώ τα βήματά σου, τον ίσκιο σου ν’ ακολουθώ
στο παράθυρο.
Ο ίσκιος τούτος στο παράθυρο είσ’ εσύ, δεν είν’ άλλη, ε σ ύ είσαι.
Μην ανοίγεις τούτο το παράθυρο – πίσω απ’ τις κουρτίνες του
σαλεύεις, κινείσαι.
Κλείσε τα μάτια.
Να σ’ τα σφαλίσω θά ’θελα με τα χείλη μου.
Μα ανοίγει το παράθυρο και ο άνεμος, ο άνεμος που
τρεμοπαίζει παράξενα τη φλόγα και τη σημαία, μου
ντύνει τη φυγή με το παλτό σου
Ανοίγει το παράθυρο: δεν είσαι εσύ.
Αυτό εγώ το εγνώριζα καλά εκ των προτέρων.
R. Desnos
