Από τον Δωδεκάλογο του άστεγου

Δεν θέλω λεφτά, συμπόνοια, λύπη
δεν θέλω περιφρόνηση - μάλλον
επιθυμώ να προκαλώ αηδία
να με σιχαίνονται και να με αποφεύγουν
να κάνω οτιδήποτε να με ξεφορτωθούν
τους εκνευρίζει το θέαμα της απλησιάς
τα βρώμικα ρούχα που φοράω
η μυρωδιά που αποπέμπω
είμαι ένας αποδιοπομπαίος τράγος
το περίσσευμα του καπιταλιστικού θαύματος
το σκουπίδι της πλουτοκρατίας
το φαρμακερό μανιτάρι του πλεονάσματος
με τρέφουν για να κοιμηθούν ήσυχοι
τις νύχτες χωρίς εφιάλτες και κακά
προμηνύματα -όταν και αν
γκρεμιστεί το οικοδόμημα θα 'ναι
όλοι σαν εμένα - μα εγώ θα
επιζήσω- έτσι κωλοπετσωμένος
που είμαι- οι αχαμνοί θα χαθούνε.

Ν. Βαλαωρίτης