Η γλωσσού

Ξέρω τα κρυφά κι' εκείνου
και αυτού του σαλονιού.
και του κάθε καπελίνου
και του κάθε φουστανιού.

Ξέρω τούτος ποια ζητεί,
ξέρω τούτη ποιον γελά,
τίνος γάμος και γιατί
έτσι έξαφνα χαλά.

Ξέρω πράγματα . .. πω! πω!
που καθένας θα τρομάξη·
μα δεν θέλω να τα 'πω,
ο θεός να με φυλάξη!

Ξέρω δα κι' αφεντικά
της 'ψηλής κοκεταρίας,
που φιλούν τα δουλικά,
για γεινάτι της κυρίας.

Αλλά ξέρω και κυράδες.
που 'στο πείσμα του αφέντη
με κυρίους αμαξάδες
πότε πότε κάνουν γλέντι.

Ξέρω πράγματα ... πω! πω!
που καθένας θα τρομάξη·
μα δεν θέλω να τα 'πω,
ο θεός να με φυλάξη!

Ξέρω τούτο το αγόρι
πως ενός μπαμπά δεν 'μοιάζει,
ποια μητέρα με την κόρη
αγαπητικούς μοιράζει.

Ξέρω κάτι σπαθοφόροι
με τι Πουφ περνούν της ώραις,
ποιοι πατέρες θεοφόροι
ανατρέφουν ψυχοκόραις.

Ξέρω πράγματα .. . πω! πω!
που καθένας θα τρομάξη·
μα δεν θέλω να τα 'πω,
ο θεός να με φυλάξη!

Ξέρω όλη την Αθήνα,
και τρυπόνω η μαργιόλα
'στο σαλόνι, 'στην κουζίνα,
σ' όλους, σ' όλαις, και εις όλα,

για να μάθω κάθε σχέσι,
κάθε μια ξετσιπωσιά,
αν και διόλου δεν μ' αρέση
η πολλή κακογλωσσιά.

Ξέρω πράγματα . . . πω! πω!
που καθένας θα τρομάξη·
μα δεν θέλω να τα 'πω,
ο θεός να με φυλάξη!

Γ. Σουρής