Αρχηγοί

Του Διογένη πιάσετε αμέσως το φανάρι,
κι' ελάτε να γυρέψουμε κανέναν αρχηγό
αλλά καθένας μας, θαρρώ είν' άξιος να πάρη
την αρχηγίαν κόμματος, ακόμη δα κι εγώ.
Για τα πτωτεία ξεψυχά κάθε Ρωμιός λεβέντης,
μόνον αυτός πρωθυπουργός, μόνον αυτός αφέντης.

Τι αρχηγών κατακλυσμός! ...κι οι έλληνες εκείνοι,
που τον καφφέ των βερεσέ εις τα Χαυτεία πίνουν,
αν αρχηγίαν έξαφνα κανένας τους προτείνη,
δεν θα διστάσουν βέβαια και Αρχοιγοί να γίνουν.
Κι' αυτός ο έσχατος Ρωμηός για όλα κάτι ξέρει,
έλληνος τράχηλος ποτέ ζυγόν δεν υποφέρει.

Ιδου νταής φουστανελλάς με φέσι και σελάχι!
ποιός ξέρει αν Πρωθυπουργός δεν γίνη καμμιά μέρα;
ποιός ξέρει πόσα σχέδια και απαιτήσεις θάχη,
και αν την διπλωματική δεν συνταράξη σφαίρα;
Ω! ναι! ποτέ τον έλληνα μη θεωρήτε πτώμα...
ς' όλους θα έλθη η σειρά να κυβερνήσουν κόμμα.

Μας λείπει ένας αρχηγός;... πενήντα ξεφυτρόνουν,
το ένα κόμμα χάνεται;... θα έβγουν άλλα δέκα
όλοι για το αξίωμα του αρχηγού μαλλόνουν,
κι' ίσως αργότερα μα βγη 'ς τη μέση και γυναίκα.
Άλλα κι εγώ ο αφανής των Αθηνών πολίτης
ελπίζω πως καμμιά φορά θα γίνω Κυβερνήτης.

Εμπρός! με πόζα αρχηγού καθένας ας προβάλλη,
απ' 'ολους ας κυβερνηθή η προσφιλής Ελλάς
ας γίνη ο Ημέτερος, ας γίνουν όμως κι' άλλοι,
ας γίνη κι ο Κατσικαπής κι' αυτός ο Μπουλελάς.
Ας πλημμυρίση μ' αρχηγούς το έθνος πέρα πέρα,
ας μας σηκώση έξαφνα και η Ροζού παντιέρα.

Μονάχα ένας βασιλεύς μη μένη 'ς το Παλάτι,
πενήντα δυό τουλάχιστον ας ήνε βασιλείς,
όλοι ας έβγουν κύριοι 'ς των άλλων το γεινάτι,
κι ογδόντα πέντε Πρόεδροι ας γίνουν της Βουλής.
Όλοι τρανοί πολιτικοί, κανένας ιδιώτης,
όλοι ποζάτοι στρατηγοί, κανένας στρατιώτης.

Γ. Σουρής